Thursday, January 17, 2008

Tab completion in Python 2 and 3

Voici messieur et mesdames! A startup script for Python 2 and 3 which will initialize the 'readline' module to give you auto completion in the REPL. Save this under .python (or whichever name takes your fancy) in your home directory and set the environment variable PYTHONSTARTUP to the path name of .python.

Yes, yes I know; this is lame. Every decent snake charmer knows how to do this. But it's for my benefit (so that I don't have to retype it every time) and I figure that it might save you 15 minutes.

With no further ado:


try:
import readline

except ImportError:
print("Module readline not available.")

else:
def init_readline():
import rlcompleter
import atexit
import user
import os.path as path

history_file = path.join(user.home, ".py_readline_history")

def save_history():
readline.write_history_file(history_file)

readline.parse_and_bind("tab: complete")
try:
readline.read_history_file(history_file)
except IOError:
pass

atexit.register(save_history)

init_readline()
del init_readline

This code is in the public domain.

Monday, October 22, 2007

¿Devas ni ĉiam paroli pri Esperanto?

Unufoje, viro estis trovita sin je mezo de dezerto, sen akvo, sen nutraĵo, sen espero. Pro multaj tagoj en la dezerto, li estis proksime al la morto. Dum li sidis sen espero sur la sablo, li aŭdis subite la galopon de ĉevalo. La besto haltis sin apud la viro. La viro saltis al siaj piedoj, ĉirkaŭbrakanta la kolo de la besto.

Senprokraste, li ekmiras al la ĉevalo kaj li ekdiris al la ĉevalo ke li estis sia savanto. Unu tago paŝis sen ke la viro faris ion krome de laŭdi la beston. Du tago. Tri tago. Je ĉiu nova tago, la ĉevalo ŝajnas malpli forta. Je sepa tago, la besto disfalis pro malforto, forlasanta tial la viro denove sen espero.

Tial la viro pereis pro tio ke li ne uzis sian miraklan donacon.



Mi parolas Esperanton nun ekde 3 1/2 monatoj. Mi vere ĝuas lerni la lingvon, plejparte pro sia facileco kaj ĉar mi malkovris aliajn manierojn por vidi la mondon.

Tamen, mi rimarkas emon de iuj esperantistoj paroli pri Esperanto al punkto de naŭzo. Nu, indulgu kaj pardonu min pro fari ekzakte tiaĵon ĉi tie.

Mi kredas ke ĝi estas unu rezono kial iuj homoj ne opinias ke Esperanto mojosas. Laŭ mi, iuj esperantaj retpaĝoj ŝajnas kiel retpaĝoj de komunista junulara ligo - plena de enua, artifika politiko. Ni pasas tiel da tempo paroli pri Esperanto dum ni devus skribi pri mojosaj aĵoj en Esperanto!

Malgraŭ la suferado de la homoj kiuj neniam akiri fluecon en angla, ili ĉi deziras lerni anglan. Kial? Pro la percepto ke angla mojosas. La plejparto de homoj sole sentas bezonon por lerni alian lingvon kiam ekzistas socia premo.

Lingvoj kreis retefektojn. Ĉiu nova parolanto pligrandigas la "elpagon" por tiuj kiuj konas la lingvon. Angla certe malfacilas, sed eĉ se oni sole povas legi anglan, tio malfermas grandan median mondon al si. Ne mistifiku vin ke ĝi estas tute pro "usona kultura hegemonio"; mi vidas tiun tro-simplan klarigon tro ofte.

Hieraŭ nokte, mi estis ŝokita malkovri ke la angla Vikipedio havas pli ol tri fojoj da artikoloj kiel la sekva pli granda Vikipedio (kiu estas nun la germana versio). Plie, la angla Vikipedio enhavas multajn tre longajn kaj tre detalajn artikolojn.

Estas plorinda honto ke ekzemple, la angla Vikipedio havas pli longan artikolon pri mia denaska lingvo afrikansa ol la afrikansa Vikipedio. Usona hegemonio? Mi kredas ne. Klare, homoj el ĉiuj partoj de la mondo kontribuas al la angla Vikipedio. Tio estas la pova de retefektoj.

Kial tiu ĉi temas pri Esperanto? Nu, retefektoj okazas sole kiam oni povas gajni per partopreni de la reto, ĉu ne? La plejparto de homoj ne interesiĝas al lingvoj. Ili ne lernas angla por paroli pri angla; ili ne zorgas pri la lingvo; ili volas kompreni anglan medion. Memoru ke la usonanoj ne tenas fusiloj al niajn kapojn dum ili diras ke ni devas aŭskulti al la Black Eyed Peas aŭ la Red Hot Chili Peppers.

La Afrikansoj (de kiuj mi estas ano) ofte plendas ke la junaj parolas "afrikangla" (tiu estas afrikansa enhavita multajn anglajn vortojn). Artistoj kiel Nataniel, Karen Zoid kaj Koos Kombius estas tro malmultaj por afrikansaj junaj kiuj (kiel ĉiuj junaj) estas ĉiam serĉantaj al mojosa kulturo. Eble se oni ĉesas plendi kaj verkas interesajn aĵojn en afrikansa, la junaj legus, vidus kaj aŭskultus al pli da afrikansa.

Tio kio mi diris pri afrikansa, mi diras pri Esperanto. Mi ne lernis Esperanton por legi pri Esperanto. Mi deziras lerni kiel aliaj homoj vidas la mondon. Esperanto permesas fari tiaĵon pli ol angla, pro sia facileco kaj pro la akomoda karaktero de Esperantujo.

Do de nun, mi ĉesas laŭdi la ĉevalon. Mi tre preferas rajdadon ĉiukaze.

Monday, October 15, 2007

La religia serĉado de George Soros

Tiu ĉi artikolo devenas el American Thinker. La verkistino de la artikolo kaj la redaktisto afable koncedis al mi la rajtojn por eldoni tiun ĉi esperantan tradukon (kiun mi faris). Mi provis fari relative stretan tradukon. Ĉiujn ligojn kiuj troviĝis en la origina artikolo, mi konservis (sed ili estas en angla). Mi ankaŭ aldonis ligojn al Vikipedio por kelkaj konceptoj kiuj ne troviĝis en origina artikolo. Se vi trovas tradukajn erarojn aŭ malprecizoj, bonvolu avizu min por ke mi povas ĝusti ilin.

RIMARKU BENE: Mi kredas ke la verkistino de tiu ĉi artikolo faris malĝustajn eldirojn pri Esperantistoj. Sed bonvolu, ne kontaktu ŝin por kolere klarigi al ŝi ke ŝi malĝustis. Estas pli bonaj aĵoj fari ol zorgi pri tiel vanta teorio kiu volas fari eldiroj pri tiom da diversaj homoj en la tuta mondo.


La religia serĉado de George Soros
verkita de Kyle-Anne Shiver
tradukita de "The Religious Quest of George Soros" en angla


Teodoro Ŝvarc, la patro de George Soros, malakceptis sian propran Judismo dum sia juneco, sed fondis alian "religion" iam dum la unua mondmilito. Dum sia tempo kiel rusa militkaptito, Teodoro iĝis fascinita kun la obskura, artefarita lingvo, Esperanto. Li akiris bazan scion pri ĝi de siaj kunmilitkaptitoj.

Esperanto estis elpensita de juda kuracisto en Varsovio dum la 1880aj jaroj. Tamen ĝi ne estis (kaj ne ankoraŭ estas) sole artefarita lingvo; ĝi servis kiel enkorpigo de kulto bazita pri la ideoj de "internaciismo, kontraŭ-sekteco kaj kosmopoliteco" laŭ Michael Kaufman, la biografiisto de Soros (pĝ. 12).

Esperantistoj kredas ke nova mondordo de harmonio kaj kunlaboro alvenos per adopto de sia artefarita, unu-mondo lingvo. Ili vidas lingvo kiel veturilo kiu ebligas al ili rekrei la mondon laŭ siaj konstruplanoj.

Teodoro Ŝvarc ekkaptis la kulton de Esperanto por plenigi sian Dio-forman malplenon, vakuo igita per sia malakceptado de Judismo.

Se Teodoro kaj siaj kunesperantistoj estus tiel beletre klera pri sia propra Judismo kiel ili estus fascinita per sia inteligento kaj inĝenieco, ili klare rememorus ke trafe simila ideo estis konceptinta kaj nete registrinta de siaj prauloj.

Ĝi ne nomiĝis Esperanto; ĝi nomiĝis Babelo.

Ambaŭ la leviĝo kaj rapida falo de Babelo estas priskribita en la alegoria sekcio de Genezo, je 11:1-9. Moseo kaj siaj helpantoj skribis pri ĉi tiun brilianta-preter-briliantan ideon, ideo kiu certe enkorpigis la ŝajne noblajn ecojn "internaciismo, kontraŭ-sekteco kaj kosmopoliteco" preskaŭ 4000 jaroj antaŭ Esperanto estis prezentita al la mondo.

Genezo 11:1-4 (el La Sankta Biblio; la angla artikolo uzas la "New American Bible"):
Sur la tuta tero estis unu lingvo kaj unu parolmaniero. Kaj kiam ili ekiris de la oriento, ili trovis valon en la lando Ŝinar kaj tie ekloĝis. Kaj ili diris unu al alia: Venu, ni faru brikojn kaj ni brulpretigu ilin per fajro. Kaj la brikoj fariĝis por ili ŝtonoj, kaj la bitumo fariĝis por ili kalko. Kaj ili diris: Venu, ni konstruu al ni urbon, kaj turon, kies supro atingos la ĉielon, kaj ni akiru al ni gloron, antaŭ ol ni disiĝos sur la supraĵo de la tuta tero. (Mia emfazo)
Tiam, al ni estas rakontita, ke Dio devis veni sube por rigardi la mirigan aĵon kiun la unu-mondaj uloj estis konstruinta. Evidente, ĝi estis tiel eta, ke Dio ne povis vidinta ĝin, krome per veni sube, tre sube. Sed Dio ne estis tute kontenta pro tiuj ĉi unu-mondaj homoj, konsumitaj pro sia "egeco."
Kaj la Eternulo diris: Jen estas unu popolo, kaj unu lingvon ili ĉiuj havas; kaj jen, kion ili komencis fari, kaj ili ne estos malhelpataj en ĉio, kion ili decidis fari. Ni malleviĝu do, kaj Ni konfuzu tie ilian lingvon, por ke unu ne komprenu la parolon de alia. Kaj la Eternulo disigis ilin de tie sur la supraĵon de la tuta tero, kaj ili ĉesis konstrui la urbon. Tial oni donis al ĝi la nomon Babel, ĉar tie la Eternulo konfuzis la lingvon de la tuta tero kaj de tie la Eternulo disigis ilin sur la supraĵon de la tuta tero.
Genezo 11:6-9 (el La Sankta Biblio; la angla artikolo uzas la "New American Bible")

La kaŭzo de Esperanto konsumis la vivon de Teodoro inter la du mondmilitoj, permesis al li meti homojn je la centro de la universo, kaj deĵeti la ŝarĝon de moraleco enhavita en la Dekalogo. Tiu ĉi forlaso de sia judisma moraleco verŝajne ebligis al Teodoro facile travivi Naciismo kiam la Germanoj konkeris Hungarion je marto de 1944.

Kiel David Horowitz kaj Richard Poe montras en The Shadow Party1, eskapi la Holokaŭston per asimilado kun la Nacioj estis "opcio malakceptebla al la plej kaj efektive malferma sole por malmultaj" (pĝ. 83). La plej da Judoj kaptita en nacia danĝero preferis savi siajn animojn anstataŭ siajn mondajn vivojn; Teodoro kaj George Soros evidente akceptis alternativan faŭstan aferon (tiu volas diri ke ili kontraktis kun la Diablo).

Oni atendus ke George Soros estus traŭmatita per la abomenoj al kiuj li estis eksponita dum la milito. Mirige, li estis rakontonta pli poste al sia biografiisto ke la jaroj 1944-1946 estis "la plej ekscita epoko de mia vivo." (Kaufman; pĝ. 48). Kial ĝi eble estus? Sepdekjara Soros klarigas:
"Por adoleskanto, esti eksponata al vera danĝero, senti malperfortatebla, havi patron kiu heroe aganta, kiun la adoleskanto adoras kaj havi malicon kiu kontraŭstaranta vin kaj vi venkanta ĝin, mi volas diri, ordonanta la situacion, kvankam vi estas en danĝero, sed principe vi manovranta sukcese, kiom da pli volas vi?"
La lecionoj kiujn George Soros lernis dum la dua mondmilito estis simpla kaj maleleganta. Li vidis kiel la leĝo-de-la-ĝangala moraleco de sia patro (kaj de li mem) venkis ambaŭ la Naciojn kaj la morto, dum li observis kiel obei la leĝojn de Dio kaŭzis la pereon de la judoj -- li devus senti ke ili senhonore pereis. Aĝa George Soros, ĝis hodiaŭ, ne sentas kulpon (intervjuo kun Steve Kroft; Sixty Minutes2; decembro, 1998) pri sia kunfilaboro je naciaj krimoj kontraŭ la humaneco, tiel malgranda kiel ĝi estus, tiel juna kiel li estus. Li ne sin vidas kiel ano de tiuj holokaŭstaj travivitoj kiuj kulpigas sin mem pro la mortoj de aliaj homoj.

Tiu manko de kulpo simple konfirmas al mi ke li estas viro sen konscienco aŭ bezonataj moraloj kun kiuj li povus konstrui unu. Li faris frue je sia vivo faŭstan aferon, kaj montras neniun signon de bedaŭro.

Eksterordinara bonŝanco ŝajnas esti rolinta ne nur dum la eskapo de George Soros for de la Nacioj, sed ankaŭ kiam li klopodis gliti, ĝustatempe, malsupre de la descendanta Fera Kurteno. Teodoro klopodis akiri vizon kaj vojaĝpermesilon por kongresi Esperanto-kongreson en Berno, Svislando je 1946. George ankaŭ klopodis akiri vizon, sed ne la bezonatajn vojaĝpermesilojn. Sia patro antaŭe iris al Berno. George decidis hazardi trejnvojaĝon, kaj laŭ sia konto, neniu demandis vojaĝdokumentojn de li. Li iris al Berno, kaj la sekva jaro al Anglio, kie distaj parencaroj provizis manĝaĵon kaj ŝirmon por li. (Kaufman; pĝ. 52-53)

Kiam Soros alvenis je militelrabita Londono, oni ne tute laŭde bonvenigis lin kiel li ŝajnas esti atendinta. La rakonto kiu li teksis por sia biografiisto estas plena de etaj etaĵoj pri maljustaĵo post maljustaĵo, ĉu de parencaroj, ĉu konatoj, ĉu lernejaj personoj, ĉu helpsocioj, ĉu sole pasantoj.

Li gajnis per la donacemo de parencaroj kiuj gastigis lin, sed anstataŭ esti danka, li malestimas ilin pro ne esti pli donacemo. Li facile akiris parttempan laboron kaj gajnis eniro al universitato. Denove, neniu danko. Sole amareco pro tio ke la laboroj estis malpli ke li kredis li meriti kaj la lernejo ne estis sia unua elekto.

Li rakontas pri periodoj de depresio pro sia "fatalo" kiujn li estis senŝarĝigonta per paroli ĉe Esperanto-stando ĉe Hyde Park. Li eksentis inkluziva en Anglio kiam li kongresis la Esperantan junulara kongreson je 1948 ĉe Ipswich. Jam, li estis sola en fremda lando kaj sopiris fari sian propran markon sur la mondo.

Sia unua ŝanco venis kiam li finfine gajnis eniro al la Fabian Socialist London School of Economics3 je 1949. Li estis iom sengroŝe sed li ne estis senhejme4. Ankoraŭ plenpovita pro sia streta eskapo for de la Nacioj kaj la Sovetoj, li estis je la sojlo de revelacio, kaj li certe ricevis unu. Ne de Dio, sed de alia ateisto, Karl Popper. Skribanta por la Atlantic Monthly5 en The Capitalist Threat6, Soros asertas ke la analizo de Popper pri la "Malferma Socio"7 "trafis min je forto de revelacio."

Skribanta por la Atlantic Monthly je 1997, Soros eksplikis sia "antaŭ rigardantan" Malferman Socion kaj siajn valorojn:
Plue, la malferma socio kiel universala koncepto transcendas ĉiujn limojn. Socioj derivas sian unueco el partoprenintaj valorojn. Tiuj valoroj enradikiĝas en la kulturo, la religio, la historio kaj la tradicio. Kiam socio ne havas limojn, kie oni trovus partoprenintajn valorojn? Mi kredas ke ekzistas sole unu eble fonto: la koncepto de la malferma socio si mem. (Mia emfazo)
Jen vi havas ĝin. Ĉar ne estus ekstera neŝanĝebla fonto kiel Dio el kio derivi la moralecon kaj la valorojn, tiuj unu-mondaj, io-ajn-estas-permesitaj homoj bezonus ion por teni ilin kune, ion sur kiun ili povus koncentri. Sed ili havas nenion, krom cirkuleran logikon. Kiu signifas ke estas neniuj ajn limoj.

Estas fortajn similecoj inter la pseŭdoreligio de Teodoro, Esperanto, kaj la nova religio, la Malferma Socio, de George.

Ambaŭ estas ideologioj kiuj proparolas ke la homo estas supre, speciale supre Dio. Ambaŭ dependas de la internaciismo prefere ol la nacio-ŝtata koncepto. Ambaŭ postulas la detruon de individuaj kulturoj kaj tradicioj. Ambaŭ postulas tiranan toleremon por ke iuj ideoj estas totale egale traktita.

En aliaj vortoj, George Soros ne vere trovis novan religion; li sole trovis esence la saman religion kiun sia patro trovis, sen la veturilo de lingvo. Ia Reĝlando de Babelo kun la ecoj de Sodomo kaj Gomoro aldonitaj al la recepto. Oni ne devas scivoli kial li trovis tiel varman domon ĉe aĝa hipia klaso; ĉiuj da ili estas adeptoj de la sama kredkonfeso. Se ĝi bone sentas, faru ĝin.

Mi suspektas ke George Soros estis pli afekciita per la kruelaĵoj de la Nacioj ol li povas konfesi, eĉ al si mem. Li estis provanta sian propran manieron por serĉi al Dio, sed tiam la Nacioj kraŝis en, kun sia aĉa malamo de la judoj, kaj sia malmodera malica venĝo fortimigis la spiriton el de George. Lia malmodesteco, mi kredas, estas sole kovro por sia suba timo.

Li mankas la bezonatan direktilon de morala fido, pro tio ke siaj gepatroj hontinde neglektis instrui ion ajn al li. Li asimilis; li kunlaboris. Li vivas. Kaj la unu aĵo kiu brulis en vin kiel varmega brulstampilo estis sia judeco. Kaj ĝi ne sole estas religio; ĝi estas en siaj genoj. (Dio starigis tiun.) Kaj la Nacioj kiuj renversis la mondon pensis ke ĝi tre importas.

Li tiam faris tre ordinaran eraron. Anstataŭ kulpigi la efektivan kaŭzintojn de la malico, li kulpigis la "sistemon" kiu, li kredis, kreis la malicon: la religion de la Dio de Izraelo, Judismo kaj sia anima kuzino, Kristanismo. Li komencis kontempli mondon tiel superŝutita de "alternativoj" ke ambaŭ Judismo kaj Kristanismo simple ĉesus havi la plej etan signifoplenan. Jen estas la mondo kiu li estis provanta konstrui de post.
  1. ^ La Ombra Partio
  2. ^ Sesdek Minutoj
  3. ^ Fabiana Socialista Lernejo de Londono
  4. ^ Traduko de la angla frazo "down and out". La traduko venas el la titolo de George Orwell libro "Sengroŝe kaj senhejme en Parizo kaj Londono" kiu nomiĝas "Down and out in Paris and London" en angla.
  5. ^ Atlantiko Monate
  6. ^ La Kapitalista Minaco
  7. ^ "Open Society" en angla

Tuesday, October 2, 2007

Five fictitious monkeys and millions of real ones

I started out my evening wanting to write an erudite piece on social inertia. But like July Delphi's character in Before Sunset:

I wanna learn Chinese,
I wanna write more songs...
There're so many things I wanna do,
and end up doing not much.
What a sad state of inertial affairs. I just end up surfing the web, convincing myself that all that information must somehow be making me smarter. Right. In fact, the web is very effective at amplifying human stupidity.

Take the following story which is recounted (it seems) millions of times on the Internet:
The "Monkey experiment" was an experiment performed in the previous century in which it was shown how social inertia causes behaviour which develops in response to a negative stimulus to persist in a population of monkeys, even after the stimulus is removed.

Researchers placed five monkeys into a cage, which, at its centre, had a ladder leading up to a bunch of bananas. Soon enough, one of the monkeys attempted to scale the ladder to grab a banana. The researchers responded by spraying cold water over all of the monkeys1. Later, when another monkey attempted to climb the ladder, the researchers again sprayed all of the monkeys with cold water.

The monkeys quickly grasped the causal relationship and meted out physical punishment to any monkey which attempted to climb the ladder.

From this point onwards, the researchers did not spray any more water on any of the monkeys, and they removed one of the existing monkeys, introducing a new monkey into the cage. The new monkey, not yet aware of the apparent connection between climbing the ladder and being drenched in cold water, soon proceeded to start climbing the ladder. The other monkeys swiftly punished this transgression and pinned the new monkey down with force. Needless to say, the new monkey quickly learned to avoid the ladder.

Then, the researchers removed another monkey from the original group from the cage and introduced another new monkey. Since the new monkey was unaware of the perils of climbing the stairway to the bananas, it soon attempted to do so. This monkey too was severely dealt with, and the monkey who was introduced prior to new monkey enthusiastically took part in the punishment of the newcomer.

The researchers replaced the remaining three monkeys from the original group in the same way, each time observing the same behaviour.

Thus, even though the original "population" of monkeys was completely replaced and even though the cause for their behaviour was never experienced by any of the "second generation" monkeys, the behaviour introduced by the first generation persisted.

The researchers suggested that social inertia causes similar, if more complex phenomena in human beings.
Pardon me if my version does not exactly match the many plagiarized copies out in the wild. But it does not really matter, for this story seems to illustrate the point nicely, because for a story without a verifiable source, it is duplicated so many times on the Internet and (more frighteningly in books), that people clearly are not thinking about why they are recounting this inane story. And they certainly are not seeing the irony2 here.

Well, whether or not this really is an illustration of social inertia is debatable. But it certainly is an illustration of neural inertia.


  1. This must have occurred rather early in the century, before being a kamikaze animal rights fighter came into vogue.
  2. Or maybe their idea of irony is - as a journalist (I forget who and for which publication) once said of the white trashy artist Kidd Rock's conception of irony - what their mothers do to their washed shirts.

Friday, September 28, 2007

Mi prime message interlingua

Ben que me apprenda le interlingua sole durante 2 dies, me jam pote scriber un pauc. E illo dice multo.

Me confessa cognoscer un pauc de francese e esperanto, sed illo es nonobstante remarcabile. Como pote un lingua esser si facile, e totevia elegante? Sia certe que me continua apprendar la interlingua.



Although I've only been learning Interlingua for 2 days, I can already write a bit. And that says a lot.

I confess that I know some French and Esperanto, but this is nevertheless remarkable. How can a language be so easy, and yet elegant? Suffice it to say that I will continue learning Interlingua.



Kvankam mi lernas Interlingvo sole dum 2 tagoj, mi jam povas skribi pokan. Kaj tiu diras multan.

Mi konfesas scii pokan da franca kaj (sendube) esperano, sed tiu estas tamen rimarkinda. Kial povas lingvo esti tiel facila, kaj tamen elegenta? Ghi sufichas diri ke mi kontinuos lerni Interlingvon.

(Mi devas diri ke mi neniam forlasos la belan Esperanton! Nenial mi pensas ke Interlingvo kaj Esperanton estas, kaj iam devus esti malamikoj. Vere, ili estas ambau planlingvoj, sed mi kredas ke ilia parolantoj povas helpi unun la alian.)

Tuesday, September 18, 2007

Duaj pensoj pri Ron Paul

Tiu ĉi poŝtito ekkomencis kiel strikta traduko de mia antaŭa poŝtito, sed mi ŝanĝis peco tie kaj tie.

Ankaŭ, mi notas ke vi eble trovus numero da eraroj en tiu ĉi artikolo, ĉar mi ankoraŭ estas esperanta komencanto.



Mi unue legis pri Ron Paul kiam mi serĉis al artikoloj pri Libertinismo. Li pretendas esti libertinismulo kaj sia plej publicitaj opinioj sendube libertinismas; jen bona ekzemplo:
Ĉia Komenco de altrudo estas perforto de rajtaj de iuj aliaj, ĉu estus komencita de individuo aŭ de la ŝtato, (se ĝi estus) por la gajno de alia individuo aŭ alia individuaro, eĉ se ĝi supoze gajnigus tiun alian individuon aŭ individuaron.1
Ron Paul imponis min, sed mi rimarkis io kio karakterizas certan usonan partion: usonaj flagoj je fonoj de fotografoj pri Ron Paul. Tiun pretendeman Usonismon mi atendas de respublikanoj; mi rapide kontrolis kaj trovis ke Ron Paul respublikanas.

Mi malŝatas respublikanoj - mi opinias ke ili devus nomiĝi bigotulojn - sed la eldiroj de Ron Paul pri libereco konvinkis min ke li meritis duan ŝancon. Do, mi prenis mia foliumilo al Vikipedio2 kie mi trovis jenan tekstspecon el unu3 el la fontoj de la vikipedia artikolo:

Se mi estus en Kongresdomo je 1996, mi voĉdonus pro Geedzecdefenda Akto (Defense of Marriage Act), kiu uzus la konstitucian estrecon de la Kongreso por tiajn oficajn ŝtatdokumentojn difini kiujn aliaj ŝtatoj devus agnoski sub la Plena Fida kaj Kredita Klaŭzo, por certigi ke neniu alia ŝtato estus trudita agnoski gejgeedzecan (t.e. samseksa geedzeca) licencon eldonitan en alia ŝtato. En nuntempa Kongreso, mi originale kunsposoris la Geedzecegidan Akton (Marriage Protection Act), HR 3313, kiu forprenas defiojn kiuj kontraŭas la Geedzecdefendan Akton, for de la plenpovo de federala korto. Se mi estus ano de la teksa leĝigantaro (Texas legislature), mi provus tutan por kontraŭi ian klopodon de friponaj juĝistoj kiu serĉas trudi novan difinon pri geedzeco sur la homoj en mia ŝtato.3

Haltu tie ĉi, sole momento. Kontraŭuloj de gejgeedzeco ne kontraŭas la solenaĵoj, sed la leĝa staranto de gejgeedzeco. Kaj tiu tre importas, ĉar tiu kontraŭeco forneas al samseksamuloj rajtajn en kiujn geedziĝintaj homoj ĝuas. Pensu pri tio ĉi: se vi ne estas geedziĝinta kun iu homo, la ŝtato ne agnoskas ke vi estas familiano de tiu homo. Tiu nee influas dekontigon de propaĵoj de karmemoraj homoj, medicina helpa kontoj, asekuro, k.t.p.

Fornei iujn rajtajn al homoj, por kontentigi iujn aliajn bigotecan homojn certe ne estas libertinisma. Forneado de rajtojn estas tipo de perforto.

Ron Paul kontraŭas alcentrigado kaj granda registaro. Ĝi ja estas bezona kondiĉo por Libertinismism. Senĉesa temo en lia politika mesaĝo koncernas kie la povo sin troviĝi: li kredas ke la plej povo devus sin troviĝis je ŝtatnivelo (kaj pri gejgeedzeco, li kredas ke ĉiu ŝtato devus decidi individue ĉu ĝi agnoskus gejgeedzecon).

Mi scivolas ĉu Sinjoro Paul pensus ke libertinisma ŝtato trudus tian polison. Laŭ mi, la sola unito kiu importas en Libertinismo estas la individuo. Oni ne kreas liberan socion per la bigoto trudi. En libertinisma socio, homoj povas elekti kie ili volus loĝi - flanke, Ron Paul subtenas la eksterrestanton de eksterlandanoj, kvankam libertinismoj kredas ke landlimoj devus malfermi - kaj ili ne devus translokiĝi al ŝtato kiu al ili koncedus la "rajtojn" por vivi laŭ ilin elekton.

Usonano min diris unu fojo ke la usona intercivilmilito meze estis pri la deziro de sudaj ŝtatoj resti aŭtonoma ol pri sklaveco (kiel oni min ĉiam rakontis). Kvankam mi scias tro malmulta da tiu ĉi milito por komentarii pri vereco de ĉi tiu deklaro, Ron Paul ŝajnas deziri revenon al malnova maniero.

Kaj vere, mi preferus ankaŭ tiu ĉi revenon. La konservativaj ŝtatoj vivas senfacile kun la pli liberalaj ŝtatoj. Mi malmulte amas la konservativajn ŝtatojn kaj mi opinias ke entute, ili kontribuas malmultan da valoro al la pli progresemaj ŝtatoj.

Vivu longe Ron Paul. Vivu longe la unueco de Usono.
  1. La originla cito en angla:
    All initiation of force is a violation of someone else's rights, whether
    initiated by an individual or the state, for the benefit of an individual or
    group of individuals, even if it's supposed to be for the benefit of another
    individual or group of individuals.
    Via BrainyQuote.
  2. http://en.wikipedia.org/wiki/Political_positions_of_Ron_Paul
  3. La originala tekstpeco en angla:
    If I were in Congress in 1996, I would have voted for the Defense of Marriage Act, which used Congress’s constitutional authority to define what official state documents other states have to recognize under the Full Faith and Credit Clause, to ensure that no state would be forced to recognize a “same sex” marriage license issued in another state. This Congress, I was an original cosponsor of the Marriage Protection Act, HR 3313, that removes challenges to the Defense of Marriage Act from federal courts’ jurisdiction. If I were a member of the Texas legislature, I would do all I could to oppose any attempt by rogue judges to impose a new definition of marriage on the people of my state.
    De http://www.house.gov/paul/congrec/congrec2004/cr093004.htm.

Saturday, September 15, 2007

Second thoughts on Ron Paul

I first read about Ron Paul when I was looking for articles on Libertarianism. He professes to be a Libertarian and his most publicized opinions are undoubtedly Libertarian; a good example is:

All initiation of force is a violation of someone else's rights, whether initiated by an individual or the state, for the benefit of an individual or group of individuals, even if it's supposed to be for the benefit of another individual or group of individuals.1
Ron Paul impressed me, but there was something characteristic of a certain American political party in his photos: American flags in the backgrounds. That overbearing Americanism is something I've come to expect from Republicans and a quick check revealed Ron Paul to be a Republican.

I dislike the Republicans - I think they should call themselves Bigots - but Ron Paul's statements about freedom convinced me to give him the benefit of the doubt. I couldn't let him off the hook without a quick background check, so I pointed my browser at Wikipedia2 and found the following text in one of the Wikipedia sources3:
If I were in Congress in 1996, I would have voted for the Defense of Marriage Act, which used Congress’s constitutional authority to define what official state documents other states have to recognize under the Full Faith and Credit Clause, to ensure that no state would be forced to recognize a “same sex” marriage license issued in another state. This Congress, I was an original cosponsor of the Marriage Protection Act, HR 3313, that removes challenges to the Defense of Marriage Act from federal courts’ jurisdiction. If I were a member of the Texas legislature, I would do all I could to oppose any attempt by rogue judges to impose a new definition of marriage on the people of my state.
Pause here for a moment. Opponents of gay marriage are not opposed to the ceremonies, but to the legal status of gay marriage. This is a big deal, because it denies gay people rights which are enjoyed by married people. Think about this: if you are not married to somebody, the state does not recognize you as family of that person. This influences the transfer of property of deceased individuals, medical aid accounts, insurance etc.

Denying people certain privileges counts as a violation of their rights. This is for the benefit of the bigotry of other people. This is not Libertarianism.

Ron Paul opposes centralisation and big government. This is a necessary condition of the Libertarian outlook. A constant theme in Ron Paul's political messages is that most power should lie with the states (with regard to gay marriage, he believes that every state should individually decide whether it recognizes gay marriage).

I do not know whether Mr. Paul thinks that making the state a unit of policy enforcement makes him a Libertarian. As far as I know, the only unit thought important in the Libertarian outlook is that of the individual. Allowing individual states to enforce bigotry does not create a free system. In a Libertarian society, people should be able to live where they choose - and incidentally, Ron Paul is very much for keeping illegal foreigners OUT2, whilst Libertarians think that borders should be open - and not have to move to a state that grants them the "right" to be what they choose to be.

An American once told me that the American civil war was more about the Southern States' desire to remain autonomous than about slavery (as I was always told). While I know too little about this war to comment on the truth of the statement, it certainly looks to me as if Ron Paul would prefer a return to the old way.

And you know what? I would prefer that too. The conservative states don't really see eye to eye with the liberal states. I have little love for the conservative states and I think they are a net loss to the more progressive states.

Long live Ron Paul. Long live the unity of the states.
  1. BrainyQuote
  2. http://en.wikipedia.org/wiki/Political_positions_of_Ron_Paul
  3. http://www.house.gov/paul/congrec/congrec2004/cr093004.htm